Devam

Kıbrıs’ın kuzeyindeki yerel alt yönetimin yürütme organı ya da kendi deyişleri ile hükümet konusunda bir süredir süren muğlâklık sona erdi. Taraflar ‘devam’ kararı aldı. Tersi olur muydu bilmem ama yalan söylemenin bir erdem haline gelmesi sürecinin aşılarak başka daha ‘çürümüş’ yeni bir aşamaya girdiğimiz belli oluyor.

CTP’nin seçim propagandasını hatırlayanlar ya da hatırlayabilenler şu cümlenin hayata geçmesini bekliyorlardı herhalde: “ikisi bir arada tam güçle iktidara”, şimdi ne oldu?

CTP kurmayları iki milletvekilini almaları halinde bile yalnızca 25 sayısına ulaşacaklarını, hükümet kurmak için bunun çoğunluk olmadığını, BDH, DP ve UBP’den birine muhtaç olarak seçim sonrası devam edilmesi gerektiğini hesaplayamadı mıydı, yoksa bunun altında başka bir şey mi var?

Birileri gidip CTP’ye “ikisi bir arada” deyip, tam güçle iktidar olmaları için oy vermiş olabilir, bunlara CTP’nin bir özür borcu yok mu?

CTP son üç seçimdir bütün halka ilişkiler tekniklerini uygulayarak ‘fake’ reklamlar yaparak, yanlış/yanıltıcı imajlar yaratıp seçim sonrası adeta bunları örtüyor, hatırlanmaması için elinden geleni yapıyor. Böyle bir kampanyayı herhangi bir firma herhangi bir ürünü için yapsa tüketici örgütleri hareket geçip haklarını aramak için yollara dökülecek ama iş siyasete gelince, işin suyu çıktığı için kimse bir şey beklemiyor…

CTP, lojistik destek kuvvetlerini de kapısına yığarak, ‘toplum DP’li koalisyon istemiyor’ imajını yükseltirken, CTP için bu taşeronluğu yapan Bu Memleket Bizim Platformu eğer önerilerinin urubunda samimiyse bu devam kararı sonrası yollara dökülecek mi?

CTP bu şekilde Kıbrıs’ın kuzeyindeki ‘barış yanlılarını’ (!) kandırırken ya ortağı? DP’nin, buba Denktaş’ı seçimin son birkaç günü sahneye sürüp, hem hükümete, hem de hükümetin Kıbrıs icraatlarına yönelik şahin açıklamaları sonrası gidip bu partiye oy verenler kandırılmamışlar mıdır? Şahin numarası yapan bülbülcükler seçimin ardından bir süre daha ortalığa caka sattıktan sonra bülbüller gibi şakıyarak hükümetin devam etmesi gerektiği ile ilgili gerekçelerine kim inanacak?

Herkes sivilleşmeden söz ediyor ve hükümetin devam kararı verildiği toplantıda hükümet programına bağlılıktan bahsediliyor. Peki, birkaç hafta önce her iki Denktaş’ın ‘savaş koşullarının devam ettiği’ ile ilgili açıklamaları? Ya savaş koşulları devam ediyor ya da sivilleşme hükümet programında olduğu gibi devam ediyor, kim yalan söylüyor?

Hade hepsini unuttuk, DP Gençlik Kollarının ki torun Denktaşlar başındadır, onların açıklaması, Soyerle ilgili benzetmeleri?

Yalan söylemenin erdem haline getirildiği koşullarda, kurulacak olası birliklerin siyaseti temizlemelerini ana gündemlerine almalarını beklemek kadar doğal ne olabilir?

Ancak bu kadar kaosun içinde BDH kurmayları CTP’yi açıkça destekleyeceklerini kendileri için programın önemli olduğunu söylüyorlar. Peki program? Seçimlerden sonra bunca gün geçti, BDH hükümeti somut olarak ne konularda destekleyeceğini açıklamadı ya da açıklarmış gibi yapıp kamuoyunu yanıltmaya çalıştı. Siyasetin temizlenmesini talep etmesi muhtemel BDH’nın bu tavrı ne kadar etiktir bu da ayrı bir tartışma konusudur. BDH 4 yıllık büyük bir sorumluluk alma eğilimi gösterdiğini ortaya koyarken bile net tavır ortaya koymayarak ne kadar kaypak zeminde mücadele ettiğini net olarak ortaya koymaktadır ancak bunu çok kişi net olarak anlamış değildir. BDH’nın bu ‘ilke, milke hikaye siz bize avanta vereceksiniz, biz size destek’ mesajını CTP’nin red etmesi kadar doğal bir şey olamazdı ama bunu sanki de vatana ihanet sayıp, CTP-BDH hükümeti ile gerçekten iktidarın ele geçirilebileceğine inan herhangi bir saf var mı bilmem ama bu yönde yazıların yayınlandığı da bir gerçek, o zaman bu kesimin gerçek amacı ne?

Bunca karmaşa içinde UBP de bir ilginç, ta CTP ile flörtleri bitene kadar kendi milletvekillerinin bile açıklamalarının kendilerini bağlamadığını söyleyecek kadar alçalabildiler, ancak hükümet olasılığı ortadan kalktığı andan itibaren en büyük vatan kurtaran kendileri pozisyonlarına geri döndüler bile…

Siyasetin kirlendiği, yalan söyleminin, tutmayacakları sözler söyleminin aşılıp, bunlar ötesinde ‘halka ilişkiler’ projeleri ile sanal dünyalar yaratılıp insanlara sahte yaşamlar kurgulayanların ve seçilmeleri halinde bunun devam edeceğinin yalanını söyleyenlerin hesabını kim nasıl soracak?

YKP’nin on yıl önce söylediği slogana o zamana gergi dönmekte yarar var ‘aç gözünü, tanı bunları’ ve 1989 yılından beri onca fiziki ve psikolojik saldırıya rağmen solda bir seçenek arayanlar için, 17 yıldır var olan seçenek hala daha duruyor, anlayana…

Solda birlik ne değildir

Kıbrıs’ın kuzeyinde anlamlar gerçekten birbiri içine girdi. Solda birliği tartışıyoruz sol kavramını kullanmadan…

Geçen haftaki “Eskiyemeyecek ‘birlik tartışması’ üzerine” başlıklı yazıda birlik süreci üzerine değerlendirme yapmıştık ancak taraflar konunun ‘solda birlik’ olduğunda ısrarlı, o zaman sol ne demek?

Sol değerleri tartışmayalı unutmaya başladık, insan hak ve özgürlüklerini de öyle, o zaman bunlarda mutabakat arayarak mı işe başlayacağız?

İnsan haklarını tartışacaksak hangi insanların haklarını tartışacağız, Kıbrıslı Rumların haklarını tartışmadan yalnızca Kıbrıslı Türklerin hakları ile bu sorunu çözebilir miyiz?

Soru sorarak tartışmayı açabiliriz ama geçen haftanın devamı niteliğinde solda birlik ya da tek başına birlik sorunu ele alalım…

Kıbrıs sorunu ile ilgili herkes pozisyonunu netleştirmeli, YKP için ‘bu memleket bizim’ demek tüm Kıbrıs demektir, Kıbrıslıların haklarını savunmak demek farklı din, dil, ırktan gelen tüm Kıbrıslıların haklarından bahsediyoruz. Bu noktadan YKP açısından Kıbrıslıları kuzeydekiler ve güneydekiler veya Türkçe ve Rumca konuşanlar ya da Türkler ve Rumlar diye ayırmak ve ona göre ‘insan haklarını’ savunmak düşüncesi yoktur. Bu nedenle özelde tüm Kıbrıslıların genelde tüm bireylerin insan hak ve özgürlüklerini savunmak ve bunun için mücadele etmek YKP açısından önemlidir. Başka türlüsü şu veya bu şekilde ya zaten şoven bir taleptir ya da şoven bir talebin ya da mücadele hattının önünü açacak olgudur. Elbette birçok kişinin aklı karışık olduğu için ‘ama’ kelimeleriyle süslenmiş bir sürü iddia ile ortaya çıkılabilir ama bunların yanlış algılar üzerine kurulmuş, ön yargılardan kaynaklanan ‘âmâ’lı cümleler olduğu yapılacak temel tartışmalardan sonra bile ortaya çıkacak basitlikte kurgular olduğunda iddialıyız. Kıbrıs Rum liderliğinin tavrı ile Kıbrıslı Rumların tavırlarını ayırımını yapamayan bir siyasi oluşumun şovenizmden de kurtulması zaten beklenemez…

Solun şoven ve milliyetçi dalgalanmaya karşı kırılgan olmayan, net bir tavrı olmalıdır. Özellikle birliğin bu konuda duyarlı olması yalnızca Türkçe konuşan Kıbrıslıların değil tüm Kıbrıslıların hak ve özgürlüklerini savunması yalnız bugünün değil yarının da sorunudur. Güven ancak tarafların birbirlerinin haklarını savunduğu oranda gelişecektir…

Sol değerler konusunda ise çok uzun zamandır tartışmadığımız için birbirimizi anlayabileceğimizden kuşkuluyum. Bunlar birçok kez olduğu gibi yine kâğıt üzerinde kalacak ilkeler olacak…

Dünya Ticaret Örgütü, Dünya Bankası ve IMF’nın bugün itibarı ile dayattığı neo liberal politikaları algılamadan solun birliği üzerine tartışmak ciddi bir açmazı doğuracaktır. Bugün DTÖ, WB ve IMF yoğun olarak kamusal hizmetlerin özelleştirilmesini ya da metalaştırılmasını dayatmaktadır. Bunun temel argümanlarını da son 15–20 yıl içinde yaratmış durumdadırlar. Parası olan daha iyi sağlık hizmeti alacak, parası olana daha iyi eğitim alacak çünkü kaynaklar kıttır gibi mantık ile hiçbir sorun çözülmez. Dünyadaki en yoksul yüzde on ile en zengin yüzde on arasında fark hızla açılmaktadır. En yukarıdaki zenginlerin tüm ülke ekonomisindeki paylarının arttığı da bir gerçektir. Bunun anlamı yoksulluğun genişlemekte olduğudur. Yoksulluğun gelişmesi her ülke için farklı anlamlara gittiği de anlaşılması gereken bir konudur. Afrika’da yoksulluklu gıda bulamamaktır, Asya’da yeterli beslenememek, Avrupa’da kaliteli beslenememek… Ama tümüde ortak nokta ülkenin ekonomisinin büyük kısmını kontrol eden ve çoğu kez Çok Uluslu Şirketlerle de işbirliği olanların her geçen gün zenginliklerini artırmasıdır…

Solun çağdaş görevleri arasında yoksulluğa karşı mücadele vardır. Kaliteli eğitim ve sağlık için de eşit haklar ve kaynaklara eşit erişim bu noktada önemlidir. Diğer kamusal hizmetlerden herkesin yararlanması da diğer önemli konu başlığıdır. Sol, kamusal hizmetlerin geliştirilmesi ve tüm yurttaşların bundan eşit olarak yararlanabilmesi için mücadele etmelidir. Bunu kâğıt üzerinde onaylayabiliriz ama ya pratik?

Tam bu noktada ana sloganı asla gözden kaçırmamak gerek, neo liberal politikalara karşı mücadele artık yalnız solcuların değil ayni zaman ulus devleti savunanların da gündemindedir, bu nedenle küresel saldırıya karşı küresel direnişi unutan, enternasyonalist bir hattan uzaklaşanlar hızla ulus devletçilerle ayni hattı paylaşacaklardır. Çok uluslu şirketlere karşı, neo liberal politikalara karşı mücadele ulus devleti savunmak değil emeğin özgürleşmesi için olmalıdır. Bu hassas konuyu göz ardı ederek de sağlıklı bir birlik oluşturmanın imkanı yoktur.

Solda birliğin gündeminde ayrıca diğer insan hak ve özgürlüklerini geliştirmek de olmalıdır. Mülteci ve göçmenlerin hakları bu noktada önemli olgudur. Cinsiyet ayrımcılığına karşı yalnız kadınların değil, homoseksüellerin de haklarını savunmak ve ayrımcılığı ortadan kaldırmak için mücadele önemlidir. Ana dilde eğitim bir diğer önemli haktır. Bu listeyi genişletmek mümkündür çünkü Kıbrıs ayrımcılığın her türlüsünü anlamak için maalesef iyi bir çalışma alanı sunmaktadır!!!...

Bu tartışmayı genişletmek ve tartışmayı sürdürmek mümkündür.

Taraflar açık şekilde amaçlarını ve niyetlerini ortaya koymalıdır. Ortaya konanlar turnusol kağıdı üzerine konduğunda yani yaşamda pozitif sonuç alınırsa mücadele için sağlam zemin var demektir, diğer türlü yeni bir DMP, BDH benzeri süreçle karşı karşıyayız demektir ki YKP’nin böylesi süreçlere dahil olmamak ile ilgili ortaya koyduğu tüm gerekçeleri hala daha geçerliliğini korumaktadır. Böylesi süreçlerde YKP olmadı, yenisinde de olmayacaktır.

Ve gözden kaçmaması gereken diğer bir detay da tüm bu süreçlerin başında YKP hep suçlanan taraf olmuştu ama zaman her sürecin sonunda YKP’yi doğrulamıştır. Bu nedenle, süreçler de YKP’yi doğruladığına göre kimse YKP’den hata yapmasını bekleyemez…

Eskiyemeyecek ‘birlik tartışması’ üzerine

Siz bu yazıyı okurken, belki Kıbrıs’ın kuzeyindeki yerel alt yönetimin yürütmeden sorumlu olduğu iddia edilen ‘hükümeti’nde bazı değişiklikler olmuş ya da koalisyon partnerleri değişmiş olabilir. Gerçi çok ‘mantıklı’ bulunmasa da BDH hükümete girmiş ya da hükümeti dışardan destekliyor da olabilir ama bunlar mevcut durumu değiştirmez, yazının bütünlüğü de bozmaz...

Seçimlerde TKP’nin ve BDH’nın aldığı oylar (siz bozgun da diyebilirsiniz) ve sonrasında Akıncı’nın parti başkanlığını bırakacağını açıklaması ile yeniden birlik sorunu gündeme geldi. BKP de seçim sonuçlardan kendinin haklı(!) çıktığını ilan ederek birlik çağrısı yaptı...

Şimdi herkes birlik sorununu tartışıyor, hatta aniden Venüezella, İtalya ve Almanya örnekleri de hatırlandı (BKP’nin bunları hatırlatması ile bunları ne kadar incelediği ciddi bir tartışma konusudur, çünkü elmalarla armutları birbirine karıştırarak sorunu çözemezsiniz özellikle İtalya ile Almanya’daki sol birlik/ittifak arasında hiçbir benzerlik yoktur)...

Birlik için önce temizlik şarttır, kirlenen siyasetin temizliği...

BKP, TKP ve BDH’nın da desteklediği icazetle meclisten oy birliği ile geçen ‘Türkiye Kıbrıs Cumhuriyetini tanımasın’ kararı altındaki imzalar temizlenmeli önce...

Önce ‘barışçı bir başbakanı devirmem’ söylemleri temizlenmeli, acentalık işleri de ‘özeleştiri’ ile net olarak masaya yatırılmalı (Hükümet ortaklıkları, KT parça devleti anayasası hazırlanma süreci vb) ve diğerleri...

Ve birlik görüşmeleri doğru bir zeminde yapılmalı, kaygan zeminden ne kadar kaçılırsa ömrü o kadar uzun olacaktır bunun için birliği ‘sağlam zemine’ oturtmak önemlidir;

Savaş koşulları ortadan kaldırılması için mücadele

Yerel seçimlerin ardından ortaya çıkan tartışmalarda Demokrat Parti yine ‘ateşkes koşulları’na atıfta bulunmakta, savaş halinin sürdüğünü belirtmektedir. Bunun pratikteki uygulamaları CTP kanadından gelmektedir.

Savaş halinin ortadan kaldırılmamış olması, sivilleşme ile ilgili uygulamalara engel oluştururken ayni zamanda yaşam alanları içindeki askeri birliklere de gerekçe yaratmaktadır. Şehirlerde, köylerde önemli alanları tutan, kuzey sahil şeridinde önemli noktalara konuşlanmış askeri birliklerle ne turizm gelişir, ne trafik sorunu çözülür, ne de şehirler çağdaş şekilde planlanabilir. Askeri birliklerin sınırdaki pozisyonları da Kıbrıs’taki çözüm sürecinin ilerlemesi için ihtiyaç duyulan gerginliğin azaltılmasına, güven ortamın yaratılmasına olanak sağlayacak imkânları sunmamaktadır.

Amaç sivilleşmeyi yalnızca polisin sivil otoriteye bağlanması sığlığına çekmek değilse, savaş koşullarının ortadan kalktığını ilan etmek, sınırdaki askeri birliklerin uzaklaştırılması, şehirlerin askersizleştirilmesi, GKK’nın ve RMMO’nun dağıtılması için uygun koşulların yaratılması ve yabancı askerlerin adadan en kısa sürede çekilmesi için mücadele, birliğin pratikteki ilkeleri olmalıdır.

Acenta düzenine karşı mücadele

Türkiye’deki sivil ve askeri bürokratlar ve yönetenler buradaki yönetimleri acentalık görevlerini yerine getiren kurumlar olarak tanımlamakta, bunun böyle olması için gereken önlemleri almaktadırlar. Her seçime ayni veya farklı metotlarla müdahale etmekte, acentalarını belirli aralıklarla ihtiyaca göre düzenlemektedirler.

Acentalık ilişkilerine karşı mücadele net olmalıdır. TC Yardım Heyetinin kapatılması, TC Elçiliğinin yetkilerinin ‘normalleştirilmesi’, Sivil Savunma Teşkilatının ‘sivilleştirilerek’ şeffaflaştırılması, Merkez Bankası ve benzeri kurumların başındaki TC’li bürokratlarının (asker veya sivil) görevlerinden alınması için mücadele edileceğinin açıklanması da birliğin ana ilkeleri arasında olmalıdır...

TC’nin yetkililerinin ısrarla yaptığı ‘yavru vatana yardım’ açıklamalarının da deşifre edilmesi önemlidir. Çok uzun süredir TC’den gelen paralar kredi adı altında karakaplı deftere yazılmakta ve bunlar Kıbrıs’ın kuzeyinin dış borcu olarak gözükmektedir. Çözüm halinde TC bu paraların tamamını veya bir kısmını faizleri ile yeni kurulacak Kıbrıs Devletinden alacak ya onlara borç olarak yazacak ya da belli tavizlere karşı koz olarak kullanacaktır. Bu nedenle bir süredir özellikle AB’den gelecek kredi veya yardımların önünün kesilmesi için çeşitli manevralar yapılmaktadır. Ayni şekilde TC’ye olan bağlılığı sürdürmek için ithalat kanalları çeşitli ayak oyunları ile kapatılmaktadır, Türkiye üzerinden yapılmaya mecbur edilmektedir. Tüm bunlar TC’nin buradaki acenta düzenin sürmesi için yerel işbirlikçilerle birlikte yapılan organizasyonlardır.

Tüm nedenlerle her türlü acentalık ilişkilerine karşı, talimatla yönetilmeye karşı mücadele açık ve net olmalıdır...

Nüfus yapısının ortaya çıkarılması

Kimin seçmen olduğunun bilinmediği, nüfusun hala daha gizli bilgi sayıldığı koşullarda ‘seçimler yolu ile’ mücadele kolay değildir, hele de böylesi seçim sonuçlarının şaibesiz sayılması çok fazla saflık olur...

Bu koşullar altında uluslararası gözlemciler ve şeffaf metotlarla, Kıbrıs Cumhuriyeti kayıtları da kullanılarak tam şekli ile nüfus yapısı ortaya çıkarılmalı, uluslararası anlaşmalar göz önüne alınarak seçmenler belirlenmelidir. Bunun belirlenmesi, seçime seçim deyebileceğimiz koşulların yaratılması için mutlak olması gerekenlerdendir...

Olası birlik bunun için de mücadele edeceğini, kimin seçmen, kimin vatandaş olduğunun ortaya çıkarılması için çalışmalar yapacağını açıklamalıdır.

Devletin propaganda yapması engellenmelidir

Bugün Kıbrıs’ın kuzeyindeki rejim propaganda amaçlı, çeşitli kurumların siparişi üzerine ‘paket haber’ler ürettirmekte ve basın yayın organları da bunları dağıtmaktadır. Tek elden çıktığı belli olan bu paket haberler ya çeviri yapılarak ‘ayarlanmakta’ ya da açıklamalara ‘yorum’ eklenerek ve ‘gereksiz’ kısımları eksiltilerek hazırlanmaktadır…

Devletlerin propaganda yaparak toplumlara görüş dayatması yalnızca despotik rejimlerde mümkündür ki Kıbrıs’ın her iki yandaki rejimler de böylesi yapılardır. Her haberi, her durumu kendince yorumlayarak paket haber yapanlar, bu haberler aracılığı ile hayali koşullar yaratmakta, yurttaşları da bu hayali senaryolarla oyalayarak, yönetmektedirler. Böylesi propagandaların önüne geçilmeli, milyon dolarlar harcanarak yapılan paket haberciliğin, devlet eliyle kamuoyu yaratma sürecinin durdurulmasına yönelik mücadele de seçime seçim deyebilmenin diğer önemli konusudur. Olası birlik, devlet eliyle propagandanın engellenmesi için mücadele çağrısı yapmalı, bu sürecin durdurulması, deşifre edilmesi için mücadelenin ilkeleri arasında olduğunu açıklamalıdır.

***

Bunun dışında neo-liberal uygulamalara, şovenizm ve milliyetçiliğe, siyasal kirliliğe karşı, kamu reformu, kamu yararı olan hizmetlerin geliştirilmesi için mücadele de birliğin ana ilkeleri arasında yer almalıdır. ‘Kim olursan gel’ felsefesi ile dar boyutlu, Kıbrıs sorunu üzerinden birlik sürecinin yaşaması zordur. Bunun için daha sığ, kısa süreli birliktelikler aranabilir ama olası uzun erimli birliğin net şekilde sol karakterine vurgu yapıcı ilkeler ön plana çıkarılmalıdır.

Tüm bunları yapabilecek siyasi irade var mı, yoksa amaç yeniden meclise dönmek için mücadele mi bunu zaman gösterecektir ama bu ilkelerin tümünün samimi olarak yer alacağı birliktelikte niçin olmayalım?

Geçmiş kalmış bir merhaba

  “Yeniden bulduk tapınağımızı. Başlıyoruz” [1]

Geçmiş kalmış bir merhabadır bu...

Aralık 2004’de uzun bir yolcululuğa giderken kapı aralığından son kez seslenir gibi “görüşmek üzre” dediğimizden buyana, buradan, yeniden ilk taze ‘merhaba’dır bu [2]...

Geç kalmıştır çünkü Aralık 2005’den beri yazılmayı bekleyenlerdendir bu dönüş yazısı ama hızına karşı gelinemeyen dönemlerden geçmekteyiz ve şairin dediği gibi;

“İnsan yaşadığı yere benzer

O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer

Suyunda yüzen balığa

Toprağını iten çiçeğe”[3]

Bu yüzden bugüne kadar ertelenmiştir bu yazı...

Haki rengi yaşamlara batmış bir yıllık yaşanmamışlığımızın yazıl(A)ma(MA)sı ile yüz yüzeyiz ama söylenecek çok fazla bir şey yok o günlere dair...

Bizim hiçbir zaman ‘askerlik’ anılarımız olmayacak.. o günlere dair yaşanmış güzel ‘anlatılası’ bir anın ve/veya anının mümkünsüzlüğü durmaktadır çünkü önümüzde... ve en önemlisi, hala daha ‘savaşın insan kaynağının kurutulması’ fikrine sadakatimizden hiç birşey kaybetmedik.. Sayılırsa iyi bir şeyden bilmem ama öğrenebildiğimiz şey ‘militarizmin tapınağı’ askerlik kurumunun güç üzerine kurulmuş güçsüzlüğünü örtücü ilişkilerini gördük. Gösteri topluluğu ötesine geçemeyen ilişkilerini gördük. Sırf güçlüymüş gibi düzenlenen ‘sirkleri’, ‘tiyatroları’ gördük. Ayni anda el kaldırıp, el indiren, adım attırılan penguen topluluklarının parçası olduk, penguenler kadar özgür olamadık ve en yakınımızdaki arkadaşımızı bile haki rengine batırılmış ve bastırılmış halleriyle tanıyamadığımız anlarımız oldu...

Herkese giydirilen haki rengi kıyafetler yalnız disiplin değildi, bir kişiliksizleştirme operasyonuydu da... Her yanında sana benzermiş gibi olan, tek fabrika çıkışlı bireyler topluluğu, sen olmanın ısrarla yasaklandığı...

Orda suçların en büyüğü, affı olmayan emre itaatsizliğin önemini gördük, herhangi bir komutla irkilen yaşamları gördük ve bugüne taşınan günlük militarizmin köklerine ulaştık...

Günlük yaşamda da hasatı şimdilerde toplanan emre itaatin ‘zorla’ dayatılmasını 18 yaşındaki çocuklar nasıl anlayabilir? Ama emredici ses tonuna duyarlılık sonraki yaşlarda da sürüyorsa kökü önemli...

Okulda öğretmen, işte patron, partide başkan, ülkede başbakan, evde koca emreder gibi komut veriyor ‘bu şimdi olmasa gereken durumdur’, yurttaşlara düşen, öğretilmiş duygu ile hazır ola geçmektir, bu ilişki birinden diğerine zora dayalı ilişkilerle yeni kuşaklara taşınıyor ta ilkokuldan başlayarak. En demokratik gibi duran süreçlerin bile emredenler tarafından özenle hazırlanmış seçenekler arasından birinin seçilmesinden başka birşey değil, çoktan seçmeli sınavlara benziyor demokrasilerimiz çünkü “hayalsiz yaşıyoruz nerdeyse” [4]...

Ama şair soruyor en ağır soruyu

“Baylar! Umutsuz, düzensiz ve biletsiz böyle nereye?” [5]

Evet kadınlar, erkekler ve diğerleri, umutsuz, düzensiz ve biletsiz böyle nereye? Pusulasını Antarktikte kaybetmiş yolunu anlatamayan kaptan gibi nere? Sağın, solun, önün arkan bembeyaz, nerde misin? Düşlerini kullan ve yüzünü gökyüzüne kaldır; martılar ve yıldızlarla konuş sana yolu anlatacaklardır, sana özgürlüğün adresini anlatacaklardır ama önce umut treninden düşler ülkesi için bir bilet almalısın ve haki rengi yaşamlardan -sivilmiş gibi olanlardan dahi- kurtulmalısın...

Şimdi söyleyecek çok şey var, yeniden başlıyoruz...

Evet, uzak bir yerden gelen yolcunun kapı aralığından sesleniş hali ile “merhaba, döndük... nerde kalmıştık?!...”

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Elmas yüklü bir gemi - Edip Cansever*

[2] 20 Aralık 2004- 20 Aralık 2005 tarihleri arasında kendi ismim ile bu köşede yayınlayamadığım 5 yazı (Siyaset Çözülürken - Almanya seçimleri, sonuçları ve bize dair, Tehlikeli kanıksamalar, Öncesi trajik şimdiki traji komik, Ankara’dan değil, sokaktan iktidar için, Seçim, demokrasi ve 'goşistlik' üzerine) Hamamböcüleri ve Yeniçağ Gazetesinde Taylan Özgür ismi ile yayınlanmıştı... 23 Aralık 2005'ten beri düzenli sayılabilecek aralıklarla Yeniçağ Gazetesinde ‘Karakalem’ başlıklı köşede yazılarım da yayınlanmaktadır. Bunlar ayni zamanda Hamamböcülerinde ‘Yeniçağ Gazetesindeki yazıları’ başlığı altında da yayınlandı

[3] Mendilimde kan sesleri – Edip Cansever*

[4] Mendilimde kan sesleri – Edip Cansever*

[5] Cadı Ağacı – Edip Cansever *

* Sonrası Kalır - Bütün Şiirleri 1 - Edip Cansever - YKY, 1. Bask, Nisan 2005